coder's life

W dystrybucji GWT znajdują się cztery skrypty cmd, które w największym skrócie można nazwać kreatorami. Każdy z nich jest wykorzystywany na różnym etapie tworzenia aplikacji. projectCreator GWT pozwala na łatwą integrację ze środowiskiem Eclipse, dlatego też jeżeli podczas tworzenia aplikacji programista zamierza korzystać z tego IDE, wówczas powinien użyć tego narzędzia. Kreator ten zakłada strukturę katalogów (wraz z plikami .project oraz .classpath) , która pozwoli łatwo zaimportować tworzoną aplikację jako projekt Eclipse. Wykonując komendę: Utworzona zostanie następująca struktura: applicationCreator Kreator ten pełni trzy funkcje: Wytwarza strukturę pakietów dla aplikacji. Generuje domyślne pliki HTML i Java spięte w prostym pliku module XML. Te pliki stanowią prostą aplikację od której można zacząć budowanie bardziej zaawansowanych funkcjonalności. Tworzy skrypty cmd, które pozwalają przekompilować i uruchomić aplikację w trybie hosted mode. Wykonując komendę (bez Ecl

Pamiętam jak dawno dawno temu natrafiłem na bardzo ciekawy framework jakim był Echo2, sama koncepcja pisania dla mnie była genialna, ale jednak po dokładniejszej analizie tego rozwiązania stwierdziłem, iż w praktyce ma ona małe szanse powodzenia. Teraz nadeszedł moment, gdy postanowiłem porównać go z GWT, ponieważ sama idea pisania aplikacji w tych frameworkach jest analogiczna, ale zasada działania już zupełnie inna. Zarówno w GWT jak i w Echo2 programista używa API zbliżonego do Swinga (lub jak kto woli do AWT). Poniżej zamieszony został przykład jak dodać pole edycyjne i przycisk w Echo2: Natomiast w GWT ten sam przykład wygląda tak: Jeżeli chodzi o porównanie kodu nie ma zasadniczych różnic, natomiast w działaniu sytuacja jest odmienna. GWT na podstawie kodu Java generuje JavaScript, który jest uruchamiany w przeglądarce Internetowej, natomiast Echo2 kompiluje kod do klasy Java, a następnie uruchamia go na serwerze. To powoduje, iż każde zdarzenie (np. naciśnięcie przycisku)